مقدمه
طراحی بالا به پایین چیست؟
طراحی بالا به پایین (Top-Down Design) یکی از روش‌های رایج در برنامه‌نویسی است که در آن به جای شروع با جزئیات کوچک، ابتدا با ترسیم نمای کلی و سپس تجزیه آن به بخش‌های کوچکتر و جزئی‌تر پیش می‌رویم. این روش مشابه شیوه‌ای است که در زندگی روزمره بسیاری از ما به کار می‌بریم، برای مثال، زمانی که قصد داریم یک مهمانی بزرگ را برنامه‌ریزی کنیم.
تصور کنید شما می‌خواهید یک مهمانی تولد برای دوستتان ترتیب دهید. ابتدا، شما کلیات را در نظر می‌گیرید؛ مثلاً باید مکانی برای برگزاری انتخاب کنید، فهرست مهمانان را تنظیم کنید و منویی برای غذاها و نوشیدنی‌ها آماده کنید. سپس، هر یک از این بخش‌ها را به وظایف کوچکتر تقسیم می‌کنید: انتخاب مکان مناسب، تهیه کارت دعوت، خرید مواد غذایی، و آماده‌سازی دسرها و نوشیدنی‌ها. در هر مرحله، از کلیات به جزئیات حرکت می‌کنید تا در نهایت، تمام جزئیات را برای یک مهمانی موفق آماده کنید.
در برنامه‌نویسی، همین روش به کار می‌رود. برنامه‌نویس ابتدا با طراحی یک معماری کلی برای نرم‌افزار آغاز می‌کند و سپس به تدریج هر بخش را به ماژول‌های کوچکتر و قابل مدی ریت تقسیم می‌کند. این روش به برنامه‌نویس کمک می‌کند تا به جای غرق شدن در جزئیات از ابتدا، به تدریج و با تمرکز بر روی بخش‌های مهم، نرم‌افزار را توسعه دهد.
فرض کنید یک قطعه زمین به شما داده ایم و از شما می خواهیم یک خانه در آن بسازید. فرآیند ساختن خانه بسیار پیچیده است و قوانین زیادی هم برای ساختن آن وجود دارد. بنابراین این مسئله را به زیر مسئله های ساده تر تقسیم می کنیم و تلاش می کنیم هر کدام را به بهترین شکل ممکن حل کنیم. برای مثال نمودار زیر را در نظر بگیرید:
خانه را به سه بخش بیرون، داخل و پایه تقسیم کردیم و سعی می کنیم هر کدام را جداگانه انجام دهیم. برای راحت تر شدن کار دوباره هر بخش را به قسمت های کوچک تر تقسیم می کنیم. تا جایی که دیگر نتوان تقسیم بندی را ادامه داد.